تفاوت بین توکن و کوین

بیت کوین مهمترین و معروفترین کوین

تفاوت توکن و کوین

رشد خیره‌کننده صنعت ارزهای دیجیتال در دو سال گذشته بسیاری از سرمایه‌گذاران و همچنین افراد عادی را به خود جذب کرده است. ورود به بازار ارزهای دیجیتال می‌تواند کاری پیچیده و دلهره‌آور باشد. شاید نام بیت کوین را به‌عنوان اولین ارز دیجیتال عرضه‌شده به بازار شنیده باشید، اما آیا با اصطلاحات دیگر این بازار هم آشنایی دارید به‌ عنوان‌ مثال، بسیاری از افراد بر این باورند که توکن و کوین با هم یکسان هستند. باید بگوییم که این‌طور نیست. در ابتدا همه ارزهای دیجیتال توکن در نظر گرفته می‌شوند، اما همه توکن ها کوین در نظر گرفته نمی‌شوند. چرا این اتفاق می‌افتد؟ قبلا در مورد تفاوت آلت کوین با استیبل کوین به‌طور مفصل صحبت کرده‌ایم، حال نوبت آن است که بدانیم چه عواملی تفاوت بین کوین و توکن را تعیین می‌کنند؟ در ادامه بیشتر در این مورد برایتان توضیح می‌دهیم.

کوین چیست؟

زمانی که بیت کوین برای اولین بار به بازار ارزهای دیجیتال عرضه شد، معیاری را برای کوین بودن به وجود آورد. درواقع کوین به هر ارز دیجیتالی گفته می‌شود که بلاکچین مخصوص به خودش را داشته باشد. کوین‌ها ویژگی‌های خاصی دارند که در اینجا برای شما بیان می‌کنیم.

1- کوین‌ها بر روی بلاکچین خود راه‌اندازی می‌شوند.

کوین‌ها بلاکچین خودشان را دارند و تمام تراکنش‌های آن‌ها بر روی این بلاکچین انجام می‌شود. بلاکچین تمام تراکنش‌ها را کنترل و مدیریت می‌کند. وقتی با اتریوم به شخصی پول پرداخت می‌کنید، رسید آن به بلاکچین اتریوم فرستاده می‌شود. اگر همان شخص بعداً با بیت کوین به شما پول پرداخت کند، رسید به بلاکچین بیت کوین می‌رود. هر تراکنش با رمزگذاری محافظت می‌شود و توسط هر عضو شبکه قابل‌دسترسی است. برای خرید اتریوم و خرید بیت کوین بر روی لینک های درج شده کلیک نمایید.

2- کوین‌ها نقش پول را ایفا می‌کنند.

تنها هدف ایجاد بیت کوین ایجاد یک جایگزین برای پول سنتی بود. جذابیت، شفافیت تراکنش‌ها و ناشناس بودن باعث ایجاد کوین‌های دیگر ازجمله ETH، NEO و Litecoin شد. امروزه بسیاری از شرکت‌های بزرگ مانند آمازون، مایکروسافت و تسلا کالا و خدمات خود را با ارزهای دیجیتال به فروش می‌رسانند. یعنی شما متوانید هزینه‌های مربوط به خریداری کالا در این شرکت‌ها را با ارز دیجیتال پرداخت کنید. بیت کوین اخیراً در کنار دلار آمریکا به ارز رسمی السالوادور تبدیل شده است. در مورد فروش ارز دیجیتال لازم است که کار را به دست یک صرافی معتبر بسپارید. در معرفی صرافی ارز دیجیتال ایرانی معتبر، در مورد مزیت استفاده از صرافی اکسبیتو صحبت کرده‌ایم.

3- کوین‌ها قابل‌استخراج هستند.

کوین‌ها از دو روش به دست می‌آیند. یکی از طریق استخراج که در سیستم اثبات کار انجام می‌شود. افراد مختلف می‌توانند با استفاده از دستگاه ماینر با حل کردن معادلات پیچیده کوین استخراج کنند. البته کوین موردنظر باید قابلیت استخراج داشته باشد. سرمایه‌گذاران از این روش برای افزایش درآمد خود استفاده می‌کنند. مشکل این است که بیت کوین زیادی برای استخراج باقی نمانده است، بنابراین این روند هرروز سخت‌تر و پیچیده‌تر می‌شود. روش دیگر به دست آوردن کوین اثبات سهام است که روش مدرن‌تری به شمار می‌رود. این روش ازنظر مصرف انرژی به‌صرفه‌تر است و انجام آن نیز آسان‌تر است. Cardano یکی از بزرگ‌ترین کوین‌هایی است که از این روش استفاده می‌کند.

توکن چیست؟

برخلاف کوین‌ها، توکن ها بلاکچین خاص خود را ندارند. در عوض، آن‌ها روی بلاک‌چین‌های دیگر ارزهای دیجیتال مانند اتریوم راه‌اندازی می‌شوند. توکن‌هایی مانند BAT، BNT، Tether و استیبل کوین USDC که روی بلاکچین اتریوم ایجاد شده‌اند از رایج‌ترین توکن ها هستند. برای تراکنش توکن ها بر روی بلاکچین به قراردادهای هوشمند نیاز است. این قراردادها مجموعه‌ای از کدها هستند که معاملات یا پرداخت های بین کاربران را تسهیل می‌کنند. هر بلاکچین از قرارداد هوشمند مخصوص به خود استفاده می‌کند. به‌عنوان‌مثال، اتریوم از قراردادهای ERC-20 و NEO از Nep-5 استفاده می‌کند.

هنگامی‌که یک توکن خرج می‌شود، به‌صورت فیزیکی از مکانی به مکان دیگر منتقل می‌شود. یک مثال واضح از این موضوع تجارت NFT ها (توکن های غیرقابل تعویض) است. آن‌ها اقلام و کالاهای منحصربه‌فردی هستند که برای خرید آن‌ها باید از توکن استفاده کرد. NFT ها اغلب دارای ارزش احساسی یا هنری هستند، بنابراین به توکن‌های کاربردی شباهت دارند.

انواع توکن

- توکن‌های امنیتی: بیشتر توکن های صادر شده توسط ICO توکن های امنیتی هستند. شخصی که آن‌ها را خریداری می‌کند، پول خود را با انتظار سود در ICO سرمایه‌گذاری می‌کند. این توکن‌ها مانند اوراق بهادار هستند.

- توکن‌های سهام: اگر یک توکن نشان‌دهنده مقداری سهام در شرکتی باشد که آن را منتشر می‌کند، یک توکن سهام است. بااین‌حال، تعداد کمی از شرکت‌ها از چنین ICO استفاده کرده‌اند، زیرا دستورالعمل‌های نظارتی زیادی در مورد اینکه چه چیزی قانونی است و چه چیزی قانونی نیست وجود ندارد.

- توکن‌های کاربردی: توکن های کاربردی برای دسترسی افراد به یک محصول یا خدمات استفاده می‌شوند. این توکن‌ها محدود هستند و بنابراین ارزش زیادی دارند.

- توکن‌های پرداخت: نشانه‌های پرداخت هدف دیگری جز پرداخت برای کالاها و خدمات ندارند.

توکن و کوین چه تفاوت‌هایی دارند؟

واقعیت این است که کوین و توکن در تحلیل بنیادی بسیار شبیه یکدیگر هستند. آن‌ها هم ارزش را نشان می‌دهند و هم می‌توانند تراکنش‌ها را پردازش کنند. همچنین می‌توانید کوین‌ها را با توکن ها و بالعکس مبادله کنید. ایجاد توکن ها با قراردادهای هوشمند بر روی بلاکچین‌های از قبل ایجاد شده آسان‌تر است. یک بلاکچین می‌تواند میزبان هزاران توکن باشد. مثلاً اتریوم میزبان تعداد زیادی از توکن‌ها است.

یکی دیگر از تفاوت‌های قابل‌توجه بین توکن ها و کوین‌ها ماهیت آن‌ها است. کوین‌ها نسخه‌های دیجیتالی پول واقعی هستند، درحالی‌که توکن‌ها دارایی‌ها و یا اسناد دیجیتال هستند. شما می‌توانید توکن‌ها را با کوین خریداری کنید، اما برخی از توکن‌ها ممکن است ارزش بیشتری نسبت به کوین‌ها داشته باشند. نقدینگی کوین در مقابل توکن بیشتر است، یعنی شما به‌راحتی می‌توانید کوین را برای خرید کالا یا خدمات استفاده کنید، اما محدودیت‌هایی برای پذیرش توکن وجود دارد.

درواقع توکن نشان‌دهنده چیزی است که شما دارید، درحالی‌که یک سکه نشان‌دهنده چیزی است که شما می‌توانید آن را داشته باشید. توکن‌ها قبل از کوین‌ها ایجاد شدند. کوین‌ها باید از طریق صرافی‌های ارز دیجیتال با یکدیگر مبادله شوند، زیرا بر اساس پروتکل‌های متفاوت و غیراستاندارد ساخته شده‌اند. برعکس، توکن‌های موجود در اتریوم (به‌عنوان‌مثال ERC-20) می‌توانند از طریق برنامه‌های داخلی بین یکدیگر مبادله شوند، زیرا آن‌ها بر اساس پروتکل‌های کد استاندارد ساخته شده‌اند. توکن ها را به‌راحتی می‌توان تفاوت بین توکن و کوین ایجاد کرد، زیرا نیازی به ساخت بلاکچین ندارند و بر روی بلاکچین های موجود مانند اتریوم ایجاد می‌شوند، بنابراین هزینه کمتر و سرعت بیشتری دارند. فرآیند ایجاد کوین‌ها طولانی‌تر و پرهزینه‌تر است، زیرا برای راه‌اندازی آن‌ها باید ابتدا یک بلاکچین ایجاد کرد.

تفاوت کوین و توکن در ارز دیجیتال چیست؟ — به زبان ساده

کوین و توکن از جمله اصطلاحات پایه ارز دیجیتال هستند و برای اشاره به رمز ارزهای دیجیتال استفاده می‌شوند. این دو واژه در بسیاری از مواقع به‌جای هم استفاده می‌شوند اما تفاوت‌های اساسی بین آن‌‌ها وجود دارد. هدف از نوشتن این مقاله بررسی تفاوت کوین و توکن در ارز دیجیتال به زبان ساده است. برای این منظور، ابتدا تعریف جامعی از این دو اصطلاح ارائه می‌کنیم تا بدانیم تفاوت کوین با توکن چیست و به ساده‌ترین شکل ممکن آن را درک کنیم.

کوین در ارز دیجیتال چیست ؟

«کوین» (Coin) در زبان فارسی به معنی سکه است. در بازار کریپتو کوین به ارزهای دیجیتالی گفته می‌شود که به عنوان ارز اصلی یک شبکه غیرمتمرکز با «تکنولوژی دفتر کل توزیع شده» (DLT) ایجاد شده است. با توجه به این که بیشتر پروژه‌های ارز دیجیتال از فناوری بلاک چین به عنوان دفتر کل توزیع شده استفاده می‌کنند، می‌توان کوین را سکه اصلی یک بلاک چین تعریف کرد که برای پرداخت هزینه کارمزد تراکنش‌ها استفاده می‌شود. به عنوان مثال «بیت کوین» (BTC)، کوین بلاک چین بیت کوین و «اتر» (ETH) کوین اصلی شبکه اتریوم است.

شبکه‌های بلاک چینی که از ساخت قرارداد هوشمند پشتیبانی نمی‌کنند معمولا تنها یک ارز دیجیتال در شبکه خود دارند که به عنوان کوین معرفی می‌شود. سایر بلاک چین‌ها که به عنوان پلتفرم ساخت قرارداد هوشمند شناخته می‌شوند، علاوه بر کوین اصلی شبکه امکان ساخت سایر ارزهای دیجیتال را نیز فراهم می‌‌کنند که به عنوان توکن شناخته می‌شوند. کوین در هر دو نوع شبکه‌های بلاک چینی برای موارد مختلفی مثل پرداخت هزینه کارمزد ثبت تراکنش، استیکینگ و تامین امنیت شبکه و فعالیت در حوزه دیفای استفاده می‌شوند.

توکن در ارز دیجیتال چیست ؟

«توکن» (Token) یک واژه عمومی به معنی ژتون است و قبل از ایجاد رمزارزها در فضای اینترنت مورد استفاده قرار می‌گرفت. توکن‌ها در بازی‌های رایانه‌ای به عنوان ابزاری برای خرید و فروش دارایی‌های موجود در بازار استفاده می‌شوند. در فضای ارز دیجیتال توکن به ارزهای دیجیتالی گفته می‌شود که با استفاده از قراردادهای هوشمند ساخته شده‌اند و بلاک چین مخصوص خود را ندارند.

توکن ارز دیجیتال در داخل یک قرارداد هوشمند ساخته می‌شود. بسیاری از پروژه‌های ارز دیجیتال به منظور راحتی کار، کاهش هزینه‌ها و تامین امنیت خود از پروژه‌های بلاک چینی بزرگ با قابلیت ایجاد قرارداد هوشمند برای راه‌اندازی پروتکل خود استفاده می‌کنند. ارز دیجیتال ساخته شده در قرارداد هوشمند کاربردهای درون برنامه‌ای دارد و هزینه انتقال آن‌ها نیز با کوین اصلی شبکه پشتیبان پرداخت می‌شود.

توکن‌ها بر اساس استاندارد ساخت خود به دو دسته «مثلی» (Fungible) و «غیرمثلی» (Non-Fungible) تقسیم می‌شوند. توکن مثلی به آن دسته از توکن‌ها گفته میشود که ارزش تمامی واحدهای آن یکسان است و می‌توان هر کدام از آن‌ها را به جای هم استفاده کرد. توکن غیرمثلی یا NFT برعکس توکن‌های مثلی است که در آن ارزش هر کدام از توکن‌ها به دلیل تعریف ویژگی‌های منحصر به فرد با دیگران متفاوت است. NFT همانند اثر هنری است و ساخت NFT با استفاده از قراردادهای هوشمند انجام می‌شود. این توکن‌ها ارزش‌های متفاوتی با هم دارند و سازندگان توکن‌ها می‌توانند با استفاده از بازارهای موجود به خرید و فروش NFT بپردازند.

دسته‌بندی دیگر توکن‌ها بر اساس ماهیت کاربرد آن‌ها است. از این جهت توکن‌ها را می‌توان به دسته‌های مختلفی مانند توکن کاربردی، توکن حاکمیتی، استیبل کوین و توکن بهادار تقسیم کرد. هر چقدر یک توکن ارز دیجیتال کاربردهای بیشتری داشته باشد، ارزشمندتر است و می‌‌تواند توجه عموم سرمایه‌گذاران و تریدرها را به خود جلب کند.

تفاوت کوین و توکن در ارز دیجیتال به زبان ساده

در بخش‌های قبلی فهمیدیم که کوین و توکن در ارز دیجیتال چیست. در این بخش می‌خواهیم تفاوت کوین و توکن را بررسی کنیم. اصلی‌ترین تفاوت کوین و توکن در ارز دیجیتال مربوط به داشتن یا نداشتن بلاک چین اختصاصی است. در حالی که کوین‌ها ارزهای اصلی یک شبکه بلاک چینی هستند، توکن‌ها بلاک چین اختصاصی خود را ندارند و از طریق قراردادهای هوشمند بر روی پلتفرم‌های ساخت قرارداد هوشمند مثل «اتریوم»، «کاردانو»، «سولانا»، «هارمونی وان» و «فانتوم» ایجاد می‌شوند.

دومین تفاوت میان کوین و توکن مربوط به کاربردهای آن‌ها است. کوین در شبکه بلاک چین همانند بنزین برای ماشین است و بدون وجود آن امکان تعامل با بلاک چین وجود ندارد. تمامی تراکنش‌هایی که در شبکه بلاک چین انجام می‌شود شامل هزینه تراکنش است که این هزینه با استفاده از کوین شبکه پرداخت می‌شود و امکان استفاده از توکن برای پرداخت هزینه‌ها وجود ندارد. از کوین به عنوان پاداش برای ماینرها و اعتبارسنج‌ها استفاده می‌شود. در نهایت، کوین در بلاک چین‌های اثبات سهام برای استیکینگ و تامین امنیت شبکه مورد استفاده قرار می‌گیرد.

در مقابل، توکن‌ها برای کاربردهای مختلفی راه‌اندازی می‌شوند. توکن‌هایی مثل «تتر» و «دای» به عنوان استیبل کوین معادل با ارز فیات دلار آمریکا در بسیاری از شبکه‌های بلاک چینی استفاده می‌شوند. NFTها برای نشان دادن منحصر به فرد بودن یک دارایی یا موجودیت در فضای بلاک چین مورد استفاده قرار می‌گیرند. برخی از توکن‌ها به عنوان توکن کاربردی برای انجام پرداخت‌های درون برنامه‌ای یا استیکینگ به منظور تامین امنیت شبکه و کسب درآمد از ارزهای دیجیتال استفاده می‌شوند. هدف از ایجاد توکن‌های بهادار نیز توکنیزه کردن سهام و سایر دارایی‌های فیزیکی به منظور آسان کردن جابجایی آن‌ها است.

تفاوت کوین با توکن از منظر ذخیره‌ سازی چیست ؟

یکی از تفاوت‌هایی که کوین و توکن باهم دارند مربوط به ذخیره کردن آن‌ها در کیف پول ارز دیجیتال است. کوین‌ها هر کدام آدرس کیف پول مخصوص خود را دارند و برای انتقال آن‌ها حتما باید از آدرس مخصوص استفاده کرد. انتقال کوین به آدرسی غیر از آدرس اصلی بلاک چین، باعث از دست رفتن کوین‌ها خواهد شد.

در مقابل توکن‌ها را می‌توان به هر آدرسی که در شبکه بلاک چین تعریف شده است ارسال کرد. به عنوان مثال، شما می‌توانید توکن سلر ساخته شده بر بستر اتریوم را به طور مستقیم به آدرس میزبان اتریوم ارسال کنید. البته کیف پول‌ها برای برای هر کدام از توکن‌های شبکه آدرس مجزایی ایجاد می‌کنند که استفاده از آن‌ها برای تشخیص راحت دارایی‌ها مناسب است.

تفاوت ساخت کوین و توکن به زبان ساده

همانطور که در بخش تفاوت کوین و توکن در ارز دیجیتال به زبان ساده گفته شد، یکی از اصلی‌ترین تفاوت‌های کوین و توکن در بستر شکل‌گیری آن‌ها است. در حالی که کوین‌ها به عنوان ارز اصلی یک شبکه بلاک چین شناخته می‌شوند، توکن‌ها با استفاده از ابزار قرارداد هوشمند موجود در بلاک چین‌ها ایجاد می‌شوند. این تفاوت در روش ساخت توکن‌، تفاوت‌هایی در هزینه، زمان و کاربردهای مورد نظر کوین‌ها و توکن‌ها ایجاد می‌کند.

برای ایجاد یک کوین، باید یک بلاک چین راه‌اندازی شود. بدین منظور نیاز است که پروتکل اجماع مربوط به بلاک چین کدنویسی شده و نرم‌افزار مربوط به آن ساخته شود. پس از آن نوبت به یپدا کردن نودها و ماینرهای شبکه می‌رسد. نودها با اجرای نرم‌افزار شبکه در سیستم‌های خود یا داشتن بخشی از توکن‌های آن، امنیت و کارایی شبکه را تضمین می‌کند. کاربران در صورتی به عنوان نود در یک بلاک چین فعالیت می‌کنند که بلاک چین اهداف و برنامه‌های بسیار جذابی داشته باشد و بتواند در مقایسه با سایر بلاک چین‌ها کارایی بالاتری از خود نشان دهد.

امروزه پروژه‌های لایه صفر مثل «پولکادات» و «کازماز» ابزارهایی در اختیار توسعه‌دهندگان می‌گذارند تا با استفاده از آن‌ها بتوانند بلاک چین را راحت‌تر ایجاد کنند. پولکادات حتی از نودهای خود برای تامین امنیت این پروژه‌ها استفاده می‌کند. بنابراین، توسعه‌دهنده‌ها نیازی به ایجاد شبکه ماینرهای خود ندارند اما باید هزینه زیادی را برای اجازه بلاک چین‌های این پلتفرم پرداخت کنند. با توجه به این مطالب می‌توان گفت راه‌اندازی بلاک چین سخت است و نیاز به صرف هزینه بالایی دارد.

توکن‌ها برخلاف کوین‌ها نیازی به ایجاد بلاک چین ندارند و با استفاده از قرارداد هوشمند ساخته می‌شوند. ساخت قرارداد هوشمند نیاز به دانش برنامه‌نویسی دارد تا با استفاده از آن متغیرها و شرایط مورد نیاز قرارداد را اجرایی کرد. بنابراین، ساخت توکن در قرارداد هوشمند تنها بخش اقتصادی پروژه است و به وسیله استانداردهای ساخت توکن انجام می‌شود. به عنوان مثال،‌ استاندار «ERC- 20 » برای ساخت توکن مثلی و استاندارد «ERC- 721 » برای ساخت NFT در شبکه اتریوم استفاده می‌شود.

بسیاری از پروژه‌های کلاهبرداری تنها بخش ایجاد توکن را در دستور کار خود قرار می‌دهند بدون این که هیچ کاربرد دیگری برای توکن خود معرفی کرده باشند. امروزه ساخت توکن در شبکه‌های بلاک چینی در زمانی کمتر از یک ساعت قابل انجام است و با صرف کمترین هزینه ممکن انجام می‌شود. بنابراین، ساخت توکن بسیار راحت‌تر و کم‌هزینه‌تر از کوین است و در مدت زمان کوتاهی قابل انجام است.

تفاوت شت کوین و توکن به زبان ساده

«شت کوین» (Shitcoin) به دسته‌ای از ارزهای دیجیتال گفته می‌شود که هدف و برنامه مشخصی برای آینده ندارند و برای سرگرمی و کلاهبرداری ایجاد شده‌اند. این که چه ارز دیجیتالی شت کوین است برای سرمایه‌گذارهای مختلف متفاوت است اما ایده اصلی، نداشتن هدف درست برای پروژه است. پس از ایجاد بیت کوین در سال 2009، بسیاری از پروژه‌ها این شبکه را فورک کردند و اولین آلت کوین‌ها را ایجاد کردند. این پروژه‌ها اگرچه به دنبال بهبود شرایط بیت کوین بودند اما هیچ کدام نتوانستند حتی به بیت کوین نزدیک شوند. واژه شت کوین برای اولین بار برای این دسته از ارزهای دیجیتال استفاده شد.

با ارائه پروژه اتریوم، دو رویداد مهم در بازار ارزهای دیجیتال به وقوع پیوست. اولین اتفاق، ایجاد بلاک چین اتریوم به عنوان پلتفرم ساخت قراردادهای هوشمند بود که توانست ایده جدیدی را به بازار اضافه کند. دومین اتفاق این بود که استفاده از قرارداد هوشمند امکان ساخت توکن را برای کاربران امکان‌پذیر کرد و همین مساله باعث ایجاد تعداد زیادی توکن ارز دیجیتال بی‌ارزش شد که در نهایت حباب آن در سال 2018 فرو ریخت.

می‌توان گفت، شت کوین لزوما کوین یا توکن نیست. «دوج‌کوین» به عنوان یکی از اصلی‌ترین شت کوین‌های بازار بلاک چین مخصوص خود را دارد و کوین است حال آن‌که «شیبااینو» دومین شت کوین معروف بازار توکن است و بر بستر شبکه اتریوم ساخته شده است. با توجه به این که هزینه ساخت و نگه‌داری بلاک چین بالا است، می‌توان گفت که بسیاری از شت کوین‌ها به صورت توکن ایجاد می‌شوند و معمولا مدل کوین آن‌ها مدت زمان زیادی دوام نمی‌آورد.

فرق میم کوین و توکن در ارز دیجیتال چیست ؟

«میم کوین» (Memecoin) به دسته‌ای از ارزهای دیجیتال گفته می‌شود که برای سرگرمی ایجاد شدند و با استفاده از میم‌های اینترنتی با تصاویر حیوانات محبوبیت و شهرت جهانی پیدا کرده‌اند. میم کوین‌ها هیج ایده و هدف خاصی ندارند و به همین دلیل جزوی از شت کوین‌ها حساب می‌شوند. بنابراین، تمامی نکات گفته شده در بخش تفاوت شت کوین و توکن برای این بخش نیز صدق می‌کند. توجه داشته باشید که میم‌ کوین‌ها لزوما کوین نیستند و اتفاقا حجم عظیمی از این ارزها به صورت توکن بر بستر شبکه‌های ارز دیجیتال مختلف ساخته شده‌اند.

تفاوت بیت کوین و توکن چیست ؟

بیت کوین اولین رمزارز ایجاد شده در بازار است که توسط ساتوشی ناکاموتو و در سال 2009 ایجاد شده است. بیت کوین بلاک چین مخصوص خود را دارد که اجماع در آن از طریق الگوریتم اثبات کار انجام می‌شود. کوین اصلی این شبکه با نام بیت کوین شناخته می‌شود و نماد آن «BTC» است. بلاک چین بیت کوین به عنوان راه‌حلی برای پرداخت ارائه شده است و از قراردادهای هوشمند پشتیبانی نمی‌‌کند بنابراین امکان ساخت توکن نیز در این شبکه وجود ندارد. با این توضیحات می‌توان گفت بیت کوین، کوین مخصوص بلاک چین بیت کوین است و تفاوت بین کوین و توکن در ارز دیجیتال را می‌توان به تفاوت بیت کوین و توکن در ارز دیجیتال نسبت داد.

جمع‌بندی

موضوع تفاوت کوین و توکن در ارز دیجیتال موضوع بسیار مهمی است چرا که بسیاری از کلاهبرداران با با سواستفاده از آگاهی ناقص عموم مردم، با اسم بردن از این واژه‌ها آن‌ها را تشویق به سرمایه‌گذاری در توکن‌ها و کوین‌های بی‌پشتوانه می‌‌کنند. در این مقاله تفاوت کوین با توکن، پس از تعریف کامل این دو واژه مورد بحث قرار گرفت. علاوه بر این این، تفاوت شت کوین با توکن و تفاوت بیت کوین با توکن ارز دیجیتال نیز در این مقاله تشریح شد.

سلب مسئولیت مطالب اقتصاد: این مطلب صرفاً‌ با هدف افزایش آگاهی عمومی در حوزه اقتصاد نوشته شده است. برای سرمایه‌گذاری،‌ تجارت و آگاهی دقیق از قوانین مربوط به آن‌ها، لازم است حتماً از دانش و مشاوره افراد متخصص کمک گرفته شود. دقت داشته باشید که قوانین بازار سرمایه و قوانین تجاری و اقتصادی کشور، همواره در حال تغییر هستند و بر همین اساس، ممکن است برخی موارد ذکر شده در این مطلب، دیگر صحت نداشته باشند. مسئولیت هر گونه بهره‌برداری از این نوشتار با هدف سرمایه‌گذاری، تجارت، کسب درآمد و غیره، بر عهده خود افراد بوده و مجله فرادرس هیچ مسئولیتی در این رابطه ندارد. برای اطلاعات بیشتر + اینجا کلیک کنید.

مطلبی که در بالا مطالعه کردید بخشی از مجموعه مطالب «آموزش ارزهای دیجیتال — راهنمای مفاهیم و اصطلاحات رمزارزها» است. در ادامه، می‌توانید فهرست این مطالب را ببینید:

اگر این مطلب برای شما مفید بوده است، آموزش‌ها و مطالب زیر نیز به شما پیشنهاد می‌شوند:

توکن چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟

توکن ارز دیجیتالی است که خودش بلاک چین مستقل ندارد. اگر این تعریف برای شما نامفهوم است، نگران نباشید و این مقاله را تا پایان دنبال کنید. در این مقاله ابتدا با بیانی کاملاً ساده توضیح می‌دهیم که تفاوت کوین و توکن در بازار ارزهای دیجیتال چیست و سپس مزیت‌های ایجاد یک توکن به‌جای بلاک چین اختصاصی را بررسی می‌کنیم. همچنین چگونگی ذخیره‌سازی توکن‌ها در کیف پول‌ها را توضیح داده و در پایان انواع دسته‌بندی توکن‌ها را نام می‌بریم.

توکن چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟

در بازار ارزهای دیجیتال، یک «توکن» (Token) ارز دیجیتالی است که بلاک چین مستقل خود را ندارد و روی شبکه‌های دیگر مانند اتریوم جابه‌جا می‌شود.

بنابراین در بازار ارزهای دیجیتال مهم‌ترین چیزی که یک توکن را با «کوین» (Coin) متمایز می‌کند،‌ داشتن یا نداشتن بلاک چین مستقل است. طبق این تعریف، یک کوین ارز دیجیتالی است که بلاک چین مستقل خود را دارد.

بیت کوین، اتریوم، ریپل، لایت کوین، بیت کوین کش، کاردانو و صدها ارز دیجیتال دیگر که بلاک چین‌های اختصاصی خود را دارند در دسته‌بندی کوین‌ها جای می‌گیرند.

از بزرگترین توکن‌های بازار هم می‌توان به تتر، چین لینک، دای (Dai)، آوی (Aave)، یرن فایننس (Yearn.Finance) و بت (BAT) اشاره کرد.

جالب است بدانید که ۲,۸۰۰ ارز دیجیتال از ۳,۹۰۰ ارز دیجیتالی که در زمان نگارش این مقاله در صرافی‌ها معامله می‌شوند، در حقیقت توکن‌ هستند و از بلاک چین‌هایی مانند اتریوم، بایننس چین (Binance Chain)، ایاس و تزوس استفاده می‌کنند. اولین مرجعی که کوین و توکن را از یکدیگر متمایز کرد، وب‌سایت کوین مارکت کپ (Coinmarketcap) بود.

برای اینکه متوجه شوید یک ارز دیجیتال کوین است یا توکن می‌توانید به صفحه اختصاصی آن در وب‌سایت ارزدیجیتال مراجعه کنید.

صفحه تتر در سایت ارزدیجیتال؛ تتر یک توکن است.

فراموش نکنید که توضیحات ارائه‌شده درباره تفاوت کوین و توکن، بر اساس ذهنیت موجود در بازار بود. از نگاه کلی‌تر و دقیق‌تر، هر واحد ارزی مستقل در یک شبکه می‌تواند توکن در نظر گرفته شود. با این تعریف، اتر، ارز دیجیتال بومی شبکه اتریوم هم یک توکن محسوب می‌شود، اما در بازار اتر را یک کوین در نظر می‌گیرند.

بیشتر توکن‌ها در دنیای ارزهای دیجیتال، «توکن‌های کاربردی» هستند. این توکن‌ها امکان دریافت کاربرد خاصی از یک پروژه را فراهم می‌کنند که تنها در اکوسیستم مربوط به آن قابل‌استفاده است.

برای مثال، اگر پروژه‌ای با این هدف کار خود را آغاز کند که بلیت اتوبوس‌های بین‌شهری را تنها با توکن‌های مخصوصی بتوان خریداری کرد، در این صورت کاربرد آن توکن تنها برای خرید بلیت‌ها خواهد بود و نمی‌توان به‌عنوان مثال از آن برای خرید غذا از رستوران استفاده کرد. در ادامه مقاله به‌طور مفصل درباره انواع توکن‌ها می‌خوانید.

ساخت توکن برای توسعه‌دهندگان بلاک چینی بسیار راحت‌تر از ایجاد یک بلاک چین و شبکه مستقل است و در بیشتر مواقع پروژه‌ها می‌توانند بدون نیاز به هزینه‌های نجومی برای طراحی یک بلاک چین، ارز دیجیتال خود را بسازند و به اهداف اولیه خود برسند.

پروژه‌هایی که قصد توسعه یک بلاک چین را دارند، معمولاً ابتدا از یک بلاک چین واسطه برای خود توکن ایجاد کرده و پیش‌فروش یا همان عرضه اولیه سکه (ICO) برگزار می‌کنند و در ازای پول ملی یا ارزهای دیجیتال دیگر توکن‌های خود را پیش از راه‌اندازی پروژه به فروش می‌رسانند. ارزش این توکن‌ها رابطه مستقیمی با وضعیت پروژه و حرکت آن در راستای اهدافش خواهد داشت.

همچنین، برخی توکن‌ها پس از اینکه به حد کافی توسعه پیدا کردند، به‌دنبال ایجاد بلاک چین اختصاصی خودشان می‌روند و به کوین تبدیل می‌شوند.

در حالی که کوین‌ها هر کدام می‌توانند کیف پول اختصاصی خود را داشته باشند، توکن‌ها روی کیف پول‌های بلاک چینِ میزبان ذخیره می‌شوند. به‌عنوان مثال، تمام توکن‌های مبتنی بر اتریوم، روی کیف پول‌ها و آدرس‌های اتریوم ذخیره می‌شوند، اما نمی‌توانید بیت کوین را روی آدرس اتریوم ذخیره کنید، چون یک کوین است. در ادامه درباره کیف پول‌‌های توکن‌ها بیشتر می‌خوانید.

تفاوت توکن و کوین در یک نگاه

توکن‌ها چگونه ساخته می‌شوند؟

روی هر پلتفرم بلاک چینی که از قراردادهای هوشمند و زبان‌های برنامه‌نویسی سطح بالا استفاده کند، می‌توان توکن ایجاد کرد. اتریوم در حال حاضر میزبان بیش از ۸۰٪ توکن‌های بازار است و پس از آن بایننس چین (Binance chain)، ایاس، کازماس، تزوس و ترون قرار دارند.

به‌بیان ساده، توسعه‌دهندگان برای ایجاد یک توکن باید با استفاده از زبان‌های برنامه‌نویسی و استانداردهای ایجاد توکن که تیم یک بلاک چین آن را ارائه می‌کند، قرارداد هوشمند توکن خود را ایجاد کنند و با استفاده از ابزارهای موجود، آن در بلاک چین پیاده‌سازی کنند. برای مثال، زبان برنامه‌نویسی ساخت توکن (قرارداد هوشمند) در اتریوم سالیدیتی است و استاندارد اصلی اتریوم برای ایجاد توکن ERC-۲۰ نام دارد.

ساخت توکن به‌خودیِ خود در کمتر از یک ساعت و با هزینه بسیار کم (کارمزدهای شبکه) انجام می‌شود، اما فراموش نکنید صرفاً ایجاد یک توکن نمی‌تواند ارزشمندی آن را تضمین می‌کند.

ساخت توکن به خودی خود بسیار آسان است، اما توکنی که هدف و کاربرد نداشته باشد، هیچ ارزشی هم ندارد.

متأسفانه آسان‌بودن ایجاد توکن‌های بی‌ارزش و بدون کاربرد، بستری برای کلاهبرداری هم فراهم کرده است و گاهی اوقات کلاهبرداران سعی می‌کنند توکن‌هایی که هیچ ارزشی ندارند را در قبال پول‌های واقعی مبادله کنند.

برای اینکه یک توکن بتواند ارزش جذب کند و مقبولیت به دست بیاورد، باید در یک پروژه کاربردی دخیل باشد و در صرافی‌های معتبر اضافه شود که به هیچ وجه کار ساده‌ای نیست.

بدون اغراق می‌توان گفت بیش از ۹۰٪ توکن‌های بازار هدف و کاربرد خاصی ندارند و صرفاً برای پرکردن جیب توسعه‌دهندگان عرضه شده‌اند.

در سال ۲۰۱۷ که به «جنون ICO‌ها» مشهور است، پروژه‌های کلاهبرداری زیادی با وعده‌های عجیب‌وغریب وارد میدان شدند و هر کدام با پیش‌فروش (ICO) توکن‌های خود به سرمایه‌گذاران ناآگاه چند میلیون دلار پول به جیب زدند. در سال ۲۰۱۸ با ترکیدن حباب بازار، تمام آن توکن‌ها به فراموشی سپرده شدند و هرگز نتوانستند حتی به قیمت اولیه خود برسند.

چرا توکن؟

صرفه‌جویی در هزینه‌ها و زمان مهم‌ترین مزیت‌ ساخت توکن به‌جای یک بلاک چین جداگانه است. بیشتر پروژه‌هایی که می‌خواهند کار روی شبکه و بلاک چین خود را آغاز کند، در ابتدا بودجه و سرمایه کافی در اختیار ندارند و با توجه به گسترش سریع فضای ارزهای دیجیتال از نظر زمان‌بندی هم با مشکلات زیادی مواجه هستند. این پروژه‌ها می‌توانند در ابتدا خیلی سریع توکن خود را روی یک بلاک چین دیگر مانند اتریوم پیاده‌سازی کنند و با جذب سرمایه خصوصی یا عمومی و اضافه‌کردن آن به صرافی‌ها، به سرمایه و زمان‌بندی موردنظر خود دست پیدا کنند، شبکه اصلی خود را راه‌اندازی کنند و بعد توکن‌ها را به بلاک چین اختصاصی خودشان انتقال دهند. برای نمونه،‌ واحدهای ارزی ترون (TRX) در ابتدا تفاوت بین توکن و کوین به‌صورت توکن اتریومی عرضه شدند و بعد از توسعه بلاک چین ترون، به شبکه اصلی منتقل شدند.

در خیلی از موارد هم اصلاً نیاز به ساخت بلاک چین جداگانه برای یک پروژه احساس نمی‌شود و پروژه می‌تواند از امنیت بالای بلاک چین میزبان نهایت استفاده را ببرد. به‌عنوان نمونه، پروژه چین لینک اکنون به‌خوبی کار می‌کند و با تیم‌های بزرگی قرارداد همکاری امضا کرده است، اما توکن بومی آن یعنی لینک (Link) که در زمان نگارش این مطلب از نظر ارزش بازار در رتبه ۵ بازار قرار دارد، روی اتریوم کار می‌کند. با توجه به حساسیت پروژه چین لینک، تعداد زیاد ماینرهای اتریوم و امنیت بالای این شبکه برای این پروژه اطمینان‌خاطر به همراه می‌آورد. پروژه بزرگ دیگری که از بلاک چین اتریوم بهره می‌برد، تتر است. این استیبل کوین که برای حفاظت از سرمایه‌گذاران در برابر نوسانات ساخته شده است و قیمت آن با توجه به داشتن پشتوانه دلاری، همیشه یک دلار است، توکن‌های خود (USDT) را روی چندین بلاک چین امن عرضه کرده است و نیازی به ایجاد بلاک چین اختصاصی نمی‌بیند.

کیف پول‌های توکن‌ها

هر توکن می‌تواند روی تمام کیف پول‌ها و آدرس‌های بلاک چین میزبان ذخیره و منتقل شود. برای مثال، یک توکن اتریومی مانند چین لینک یا تتر را می‌توانید روی کیف پول و آدرس‌های اتریوم ذخیره کنید. به‌بیان ساده، با داشتن یک کیف پول و یک آدرس اتریوم می‌توانید تمام توکن‌های مبتنی بر آن را ذخیره کنید. تتر می‌خواهید؟ آدرس کیف پول اتریوم خود را بدهید. چین لینک می‌خواهید؟ بازهم آدرس کیف پول اتریوم خود را بدهید.

در مورد بلاک چین‌های دیگر مانند ترون، بایننس چین، ایاس و تزوس هم به همین صورت توکن‌ها روی کیف پول‌های هر کوین ذخیره می‌شوند. البته در بلاک چین‌های جدید مانند پولکادات و اولنچ این امکان وجود دارد که توکن‌ها روی کیف پول‌های اختصاصی با آدرس‌های متفاوت هم ذخیره شوند.

انواع توکن

توکن‌ها را از نظر نوع می‌توان به چندین دسته متفاوت تقسیم کرد. طبقه‌بندی توکن‌ها مانند طبقه‌بندی هر چیز دیگری نسبی و وابسته به اشخاص است و هرکس می‌تواند آنها را از جنبه‌های مختلف تقسیم‌بندی کند. با این حال، در تفاوت بین توکن و کوین بین اغلب اعضای جامعه ارزهای دیجیتال توکن‌ها در ابتدا به‌ دو دسته کلی مثلی (Fungible) و غیرمثلی (Non-fungible) تقسیم می‌شوند و سپس در هر کدام از این دسته‌ها می‌توان دوباره طبقه‌بندی انجام داد.

تفاوت توکن غیرمثلی و مثلی

قبل از اینکه توضیح بدهیم یک توکن غیرمثلی چیست، لازم است یک قدم عقب‌تر برویم و تفاوت مثلی‌بودن یا تعویض‌پذیر بودن با غیرمثلی بودن یا غیرقابل‌ تعویض بودن را بدانیم.

در اقتصاد، یک کالا (یا پول) در صورتی مثلی یا تعویض‌پذیر (Fungible) تلقی می‌شود که واحدهای آن با یکدیگر قابل‌تعویض باشند و نتوان هیچ‌کدام از آنها را کم‌ارزش‌تر یا با ارزش‌تر از دیگری دانست.

به‌عنوان مثال، بیت کوین، دلار، ریال و به‌طور کلی اسکناس‌ها در دسته دارایی‌های مثلی قرار دارند. یک اسکناس ۱۰,۰۰۰ تومانی نسبت به یک اسکناس ۱۰,۰۰۰ تومانی دیگر از نظر ارزش کاملاً برابر است و هر دو می‌توانند با یکدیگر تعویض شوند و مقدار کالای یکسانی را خریداری کنند. زمانی که یک اسکناس ۱۰,۰۰۰ تومانی به دوست خود قرض می‌دهید، انتظار ندارید که بعداً دقیقاً همان اسکناس را پس بگیرید.

در مقابلِ دارایی‌های مثلی‌،‌ چیزهای غیرمثلی (Non-fungible) قرار دارند که دورتادور ما را فرا گرفته‌اند. به‌طور کلی می‌توان گفت هر چیزی که ابزار مبادله نباشد، غیرمثلی است.

مثلاً لپ‌تاپ شما، تلفن همراه شما و خودروی شما اقلام غیرمثلی هستند. اگر خودروی خود را به دوستتان قرض بدهید تا به مسافرت برود، انتظار دارید دقیقاً همان خودرو را پس بگیرید نه یک خودروی دیگر. برای درک بهتر، بلیط بازی پرسپولیس و استقلال هم غیرمثلی است.

یک نمونه دیگر: تابلوی «مونالیزا»، شاهکار لئوناردو داوینچی، کاملاً غیرمثلی است. آیا کسی می‌تواند این اثر تاریخی را با یک تابلوی معمولی مبادله کند، با این فکر که هر دوی آنها تابلوی نقاشی هستند؟

تفاوت دارایی مثل و غیرمثلی

حالا به سراغ تعریف توکن غیرمثلی برویم:

یک توکن غیرمثلی یا NFT، یک دارایی دیجیتال است که کمیاب و منحصربه‌فرد بوده و روی بلاک چین ذخیره و جابه‌جا می‌شود. آیتم‌‌های بازی‌های کامپیوتری، اقلام کلکسیونی، آثار هنری دیجیتال، بلیط رویدادهای مختلف، نام‌ دامنه‌ها، یک خانه که به‌صورت توکن درآمده و … در دسته توکن‌های غیرمثلی جای می‌گیرند.

در حال حاضر ۹۹٪ توکن‌های بازار مانند تتر و چین لینک مثلی هستند و همه واحدهای آنها از نظر ارزش مشابه و قابل‌تعویض هستند، اما حوزه NFT روزبه‌روز در حال گسترش است و احتمالاً در آینده توکن‌های غیرمثلی بخش بزرگتری از بازار را به خود اختصاص دهند.

با توجه به این موضوع که هنوز توکن‌های غیرمثلی نتوانسته‌اند بخش قابل‌توجهی از بازار را تصاحب کنند، در ادامه فقط سه مورد از مهم‌ترین انواع توکن‌های مثلی را مرور می‌کنیم. با این حال، با مراجعه به مقاله «توکن غیرمثلی چیست؟» می‌توانید درباره این نوع توکن هم به‌طور مفصل بخوانید.

سه دسته‌بندی اصلی در توکن‌های مثلی عبارت‌اند از:

توکن کاربردی

توکن کاربردی (Utility Token) ارز دیجیتالی است که از آن برای پرداخت هزینه‌ها و خرید کالا و خدمات در یک یا چند پروژه خاص استفاده می‌شود. امروزه اغلب توکن‌های موجود در بازار توکن‌های کاربردی هستند. مثلاً توکن لینک (Link) یک توکن کاربردی است که افراد می‌توانند با آن هزینه خدمات پلتفرم چین لینک را پرداخت کنند.

ارزش این توکن‌ها فقط با عرضه و تقاضا مشخص می‌شود و هیچ پشتوانه‌ای برای آنها تعریف نشده است. همچنین ارزش این توکن‌ها به‌طور مستقیم هیچ ارتباطی با ارزش یا سرمایه‌های شرکت توسعه‌دهنده ندارد.

توکن اوراق بهادار

توکن اوراق بهادار (Security Token) ارز دیجیتالی است که دارنده آن صاحب بخشی از یک دارایی، شرکت یا سود یک فعالیت خاص خواهد بود. به‌عنوان مثال، زمانی که یک خانه یا یک شرکت تبدیل به هزاران توکن شود و مانند سهام میان سرمایه‌گذاران توزیع شود، آن توکن یک توکن اوراق بهادار به شمار می‌رود.

اوراق بهادار به هر دارایی قابل‌‌معامله گفته می‌شود که در نهادهای قانونی ثبت شده باشد و یک سرمایه‌گذار بتواند با داشتن آن در یک فعالیت مالی مشارکت کند. سهام و اوراق قرضه، از مهم‌ترین اوراق بهادار به شمار می‌روند.

اصطلاح توکن اوراق بهادار در سال ۲۰۱۸ بین فعالان مطرح شد، زمانی که برخی از نهادهای قانون‌گذار در سراسر جهان – از جمله کمیسیون بورس آمریکا (SEC) – اعلام کردند برخی از ارزهای دیجیتال در حقیقت اوراق بهادار هستند و باید از نظر قانونی ثبت شوند. اینکه یک توکن اوراق بهادار است یا نه را نهاد قانون‌گذار کشور مشخص می‌کند. مثلاً در آمریکا، کمیسیون بورس آمریکا از طریق آزمایش هاوی مشخص می‌کند که یک دارایی اوراق بهادار است یا خیر. طبق تست هاوی، هر دارایی که شرایط زیر را داشته باشد، اوراق بهادار است:

• یک سرمایه‌گذاری مالی باشد.
• در آن انتظار سود تعریف شده باشد.
• در یک شرکت ثبت شود.
• این سود باید از فعالیت یک شخص ثالث به دست آید.

مزیت توکن‌های اوراق بهادار نسبت به اوراق بهادار سنتی این است که با استفاده از فناوری تفاوت بین توکن و کوین بلاک چین، سرمایه‌گذار می‌تواند به‌جای استفاده از کارگزاری‌ها، توکن خود را روی کیف پول شخصی ذخیره کند و در زمان معامله به‌راحتی آن را انتقال دهد. همچنین این نوع توکن در مراجع قانونی ثبت می‌شود و این موضوع ریسک کلاهبرداری را کاهش می‌دهد.

توکن حاکمیتی (گاورننس)

توکن حاکمیتی یا گاورننس (Governance) ارز دیجیتالی است که دارنده آن می‌تواند با آن در تصمیم‌گیری‌ها و رأی‌گیری‌ها برای آینده یک سیستم یا شبکه نقش داشته باشد. به‌عنوان نمونه، توکن یونی سواپ (Uniswap) یک توکن حاکمیتی است که دارنده آن می‌تواند در تصمیم‌گیری‌های مهم این صرافی غیرمتمرکز حق رأی داشته باشد.

توکن‌های حاکمیتی اغلب اوقات در طبقه توکن‌های کاربردی جای می‌گیرند و این یعنی یک توکن حاکمیتی می‌تواند توکن کاربردی هم باشد.

جمع‌بندی

در این مقاله به هر آنچه که نیاز بود درباره توکن در حوزه ارزهای دیجیتال و تفاوت آن با کوین بدانید اشاره کردیم. تمام مطالب این مقاله را می‌توان در سه پاراگراف زیر خلاصه کرد:

تفاوت توکن و کوین ارز دیجیتال + انواع و استخراج

کوین‌ها، ارزهایی هستند که می‌توانند برای خرید و فروش مورد استفاده قرار گیرند و فقط شیوه‌ای از پرداخت هستند اما توکن‌ها می‌توانند بیانگر سهم یک شرکت باشند، دسترسی به محصول یا خدمتی خاص و بسیاری از کارکردهای دیگر را فراهم کنند.

به گزارش ایمنا واژه کریپتوکارنسی (Cryptocurrency) از دو عبارت کریپتو (Crypto) به‌معنای رمز و کارنسی (Currency) به معنای ارز تشکیل شده است. رمزارزها به یکی از مهم‌ترین مباحث مالی، اقتصادی و تکنولوژی در دنیا تبدیل شده‌اند. یک کوین یا پول رمزنگاری شده یا رمز ارز نوعی دارایی رمزنگاری شده (هر نوع از ارزهای مجازی) است که بلاک چین مخصوص به خود را دارد بر خلاف توکن که روی بلاک چین‌های سایر رمز ارزها جا به جا می‌شود. و این تفاوت کوین و توکن است.

کوین چیست؟

دیجیتال کوین (Digital Coin) که به اختصار کوین نامیده می‌شود، یک دارایی دیجیتال است که به شبکه بلاک چین خود تعلق دارد. در واقع هر کوین جزئی از شبکه بلاکچین خود از جمله بیت کوین، اتر و لایت کوین است. هر کدام از کوین‌ها بر روی شبکه بلاک چین خود هدف خاصی را دنبال می‌کنند، مانند بلاکچین بیت کوین از ابتدا قصد داشت که نیاز به واسط سوم را در تراکنش‌های مالی از بین ببرد.

توکن چیست؟

توکن ها بر روی یک شبکه بلاک چین که از قبل وجود دارد، ایجاد می‌شوند. در واقع به لطف قراردادهای هوشمند، بسیاری از توکن ها بر روی شبکه اتریوم ساخته می‌شوند. توکن هایی که بر روی این پلتفرم ایجاد می‌شوند به توکن ERC۲۰ مشهور هستند. با این حال، نئو، Waves و Lisk نیز همانند اتریوم، قابلیت میزبانی توکن‌ها را دارند. برای مثال توکن هایی که بر روی پلتفرم نئو ایجاد می‌شوند به توکن های NEP-۵ مشهور می‌باشند.

از آن‌جا که اتریوم بلاک چین مخصوص به خودش را دارد، پس یک کوین است. هم‌چنین، از این مسئله این‌چنین می‌توان نتیجه گرفت که اگر شما کیف پول دیجیتالی داشته باشید که از اتریوم پشتیبانی می‌کند، تمام دارایی‌های که از بلاک چین اتریوم استفاده می‌کنند، از جمله توکن‌های ERC۲۰، با کیف پول شما سازگار هستند.

توکن‌ها چگونه ساخته می‌شوند؟

روی هر پلتفرم بلاک چینی که از قراردادهای هوشمند و زبان‌های برنامه‌نویسی سطح بالا استفاده کند، می‌توان توکن ایجاد کرد. اتریوم در حال حاضر میزبان بیش از ۸۰٪ توکن‌های بازار است و پس از آن بایننس چین (Binance chain)، ایاس، کازماس، تزوس و ترون قرار دارند.

توسعه‌دهندگان برای ایجاد یک توکن باید با استفاده از زبان‌های برنامه‌نویسی و استانداردهای ایجاد توکن که تیم یک بلاک چین آن را ارائه می‌کند، قرارداد هوشمند توکن خود را ایجاد کنند و با استفاده از ابزارهای موجود، آن در بلاک چین پیاده‌سازی کنند.

برای مثال، زبان برنامه‌نویسی ساخت توکن (قرارداد هوشمند) در اتریوم سالیدیتی است و استاندارد اصلی اتریوم برای ایجاد توکن ERC-۲۰ نام دارد. ساخت توکن به‌خودیِ خود در کمتر از یک ساعت و با هزینه بسیار کم (کارمزدهای شبکه) انجام می‌شود، اما ایجاد یک توکن نمی‌تواند ارزشمندی آن را تضمین می‌کند.

بسیاری از پروژه‌های ارز دیجیتال ترجیح می‌دهند ابتدا، ارز دیجیتال خود را بر بستر یک بلاکچین دیگر راه‌اندازی کنند و در صورتی که در بازار حضور موفقی داشتند، بلاکچین اختصاصی برای آن بنویسند. بایننس کوین یکی از این پروژه‌ها بود. ارز BNB ابتدا بر بستر ERC۲۰ شروع به فعالیت کرد و سپس، بایننس بلاکچین اختصاصی BEP۲ را برای آن نوشت.

کاربردهای توکن

برای اینکه یک توکن بتواند ارزش جذب کند و مقبولیت به دست بیاورد، باید در یک پروژه کاربردی دخیل باشد و در صرافی‌های معتبر اضافه شود که به هیچ وجه کار ساده‌ای نیست. توکن‌هایی که بتوانند با حضور خود یک نیاز را رفع کنند و خدمات مفیدی ارائه دهند، شانس بیشتری برای حضور در بازار سرمایه دارند.

۱- توکن‌های کاربردی

برای مثال اگر شما از طریق سیستم بلاکچین یک بلیط سینما بخرید، در واقع یک توکن خریداری کرده‌اید. توکن‌های کاربردی، خدمات خاصی را ارائه می‌کنند که فقط در شبکه خودشان قابل استفاده است. برای مثال توکن Vethor که بر بستر بلاکچین Vechain فعالیت می‌کند، به عنوان کارمزد و سوخت شبکه استفاده می‌شود.

۲- توکن‌های امنیتی

بعضی از توکن‌ها به عنوان حق مالکیت فرد بر یک دارایی دیجیتالی یا غیر دیجیتالی استفاده می‌شوند. این دارایی می‌تواند سهام یک شرکت باشد یا سند اشتراک در مالکیت یک خانه. این نوع توکن‌ها در اثر افزایش نگرانی‌های دولت‌ها بر سر نظارت بر دارایی‌ها شکل گرفت. توکن‌های امنیتی (Security Token) که به آن‌ها توکن اوراق بهادار هم گفته می‌شود، حق توزیع دارایی را در اختیار افراد قرار می‌دهد.

۳- توکن‌های معاملاتی

یکی از انواع رایج توکن‌ها، توکن‌های معاملاتی (Transaction Token) است. این توکن‌ها اغلب مانند ارزهای سنتی عمل می‌کنند و برای خرید و فروش کالا و خدمات مناسب هستند. استیبل کوین‌هایی مانند دای (Dai) یا تتر از جمله این توکن‌ها هستند.

۴- توکن حاکمیتی

یکی از مهم‌ترین انواع توکن‌ها، توکن‌های معاملاتی است. داشتن این نوع توکن برای کاربر جهت مشارکت در شبکه حق ایجاد می‌کند. برای مثال رمزارز کامپ (COMP)، رمز ارزی بر بستر اتریوم است که امکان وام دهی را برای کاربران فراهم می‌کند. این توکن، یک پروژه دی فای (DeFi) است که در سال ۲۰۲۰ آغاز به فعالیت کرد.

دسته‌بندی توکن‌ها صرفاً برای آسان‌تر کردن فهم روش کار آن‌ها است و لزوماً هر توکن، در یکی از این دسته‌بندی‌ها قرار نمی‌گیرد یا ممکن است در دو دسته‌بندی تعریف شود.

تفاوت توکن غیرمثلی و مثلی

در اقتصاد، یک کالا (یا پول) در صورتی مثلی یا تعویض‌پذیر (Fungible) تفاوت بین توکن و کوین تلقی می‌شود که واحدهای آن با یکدیگر قابل‌تعویض باشند و نتوان هیچ‌کدام از آنها را کم‌ارزش‌تر یا با ارزش‌تر از دیگری دانست.

به‌عنوان مثال، بیت کوین، دلار، ریال و به‌طور کلی اسکناس‌ها در دسته دارایی‌های مثلی قرار دارند. یک اسکناس ۱۰,۰۰۰ تومانی نسبت به یک اسکناس ۱۰,۰۰۰ تومانی دیگر از نظر ارزش کاملاً برابر است و هر دو می‌توانند با یکدیگر تعویض شوند و مقدار کالای یکسانی را خریداری کنند. زمانی که یک اسکناس ۱۰,۰۰۰ تومانی به دوست خود قرض می‌دهید، انتظار ندارید که بعداً دقیقاً همان اسکناس را پس بگیرید.

در مقابلِ دارایی‌های مثلی‌، چیزهای غیرمثلی (Non-fungible) قرار دارند که دورتادور ما را فرا گرفته‌اند. به‌طور کلی می‌توان گفت هر چیزی که ابزار مبادله نباشد، غیرمثلی است.

مثلاً لپ‌تاپ شما، تلفن همراه شما و خودروی شما اقلام غیرمثلی هستند. اگر خودروی خود را به دوستتان قرض بدهید تا به مسافرت برود، انتظار دارید دقیقاً همان خودرو را پس بگیرید نه یک خودروی دیگر. برای درک بهتر، بلیط بازی پرسپولیس و استقلال هم غیرمثلی است.

یک توکن غیرمثلی یا NFT، یک دارایی دیجیتال است که کمیاب و منحصربه‌فرد بوده و روی بلاک چین ذخیره و جابه‌جا می‌شود. آیتم‌های بازی‌های کامپیوتری، اقلام کلکسیونی، آثار هنری دیجیتال، بلیط رویدادهای مختلف، نام دامنه‌ها، یک خانه که به‌صورت توکن درآمده و … در دسته توکن‌های غیرمثلی جای می‌گیرند.

در حال حاضر ۹۹٪ توکن‌های بازار مانند تتر و چین لینک مثلی هستند و همه واحدهای آنها از نظر ارزش مشابه و قابل‌تعویض هستند، اما حوزه NFT روزبه‌روز در حال گسترش است و احتمالاً در آینده توکن‌های غیرمثلی بخش بزرگ‌تری تفاوت بین توکن و کوین از بازار را به خود اختصاص دهند.

کاربرد کوین چیست؟

کوین‌ها همانند پول موجود در کیف و یا حساب بانکی‌تان است. برخی از دیجیتال کوین‌ها تنها به عنوان پول قابل استفاده هستند و کاربرد دیگری ندارند. در مورد توکن ها چنین نیست.

موارد استفاده از کوین‌ها:

• انتقال پول (از آنها برای دارایی قابل ارزش استفاده کنیم)
• سرمایه یا دارایی (می‌توان آنها را به هدف سرمایه‌گذاری نگهداری کرد، مثل طلا)

شما از بیت کوین (به عنوان یک دیجیتال کوین) می‌توانید برای پرداخت کالاها و خدمات در تفاوت بین توکن و کوین اینترنت و در بسیاری از مکان‌های دنیای واقعی نیز استفاده کنید (در بسیاری از کشورها شما در ازای پرداخت بیت کوین می‌توانید خرید خانه و خودرو و سایر موارد را انجام دهید). همچنین می‌توانید پس از خرید بیت کوین، آن را نگه دارید تا در آینده و با بالا رفتن ارزش آن، از تفاوت قیمت خرید و فروشتان سود ببرید.

به جز استفاده از بیت کوین به عنوان یک ابزار مالی، این ارز دیجیتال استفاده دیگری نخواهد داشت. شما نمی‌توانید صرفاً با نگهداری بیت کوین، بیت کوین‌های بیشتری را به دست آورید (مثل خریداری سهام شرکت که در پایان هر سال به ازای تعداد سهامتان به شما سود تعلق خواهد گرفت و یا مثل نگهداری ارز دیجیتال نئو، که به ازای نگهداری آن، شما ارز دیجیتال دیگری به اسم Gas دریافت خواهید کرد). بیت کوین تنها استفاده به عنوان یک پول دیجیتال را دارد.

می‌توان یک توکن را با یک کوین خریداری کرد، اما برعکس آن امکان پذیر نیست. کوین‌ها به طور مستقل عمل می‌کنند، در حالی که توکن ها تنها برای یک پروژه خاص کاربرد دارند.

تفاوت بین توکن و کوین

یکی از اشتباهات رایجی که در بازار ارزهای دیجیتال شاهد آن هستیم، استفاده کوین و توکن به جای هم است.

دلیل این اشتباه نیز تصور غلطی است که بسیاری از مردم از این دو اصطلاح دارند. بهتر است بدانید که توکن و کوین دو مفهوم جداگانه هستند و هر یک کاربرد ویژه خود را دارند.

اگر میخواهید تفاوت کوین و توکن را بدون خواندن متن بدانید، توصیه میکنیم ویدئوی زیر را مشاهده کنید:

در این مقاله به تعریف کامل این دو اصطلاح می‌پردازیم و تفاوت توکن و کوین را به شکل ساده و کامل توضیح می‌دهیم.

کوین چیست ؟

در یک تعریف ساده می‌توان کوین را به این شکل تعریف کرد که پول دیجیتالی است که با استفاده از تکنیک‌های دیجیتالی و رمزنگاری ایجاد شده است و ارزش خاصی را ایجاد می‌کند.

بدون شک معروف‌ترین و مهمترین کوینی که وجود دارد، بیت‌ کوین است. بیت کوین مبتنی بر شبکه بلاک‌چین عمل می‌کند و تراکنش‌های آن قابل رویت بوده و بین کاربران به اشتراک گذاشته می‌شود.

کوین های دیگری نیز وجود دارند که برخی از آن‌ها منطبق بر ساختار بیت کوین تولید شده‌اند و بعضی دیگر نیز قوانین خاص خود را دارند. کوین ها علاوه بر اینکه به عنوان پول استفاده می‌شوند، کاربردهای دیگری نیز دارند.

در حالت کلی خصوصیات مشترک کوین ها را می‌توان در موارد زیر خلاصه کرد:

• تعویض‌پذیر بودن
• قابلیت تقسیم شدن به واحد‌های کوچکتر
• امکان انتقال به کیف‌های دیگر
• خاصیت ماندگاری و حفظ مقدار
• عرضه شدن به مقدار محدود

این‌ها ویژگی‌هایی از کوین هستند که به پول‌های رایج شباهت دارد. ویژگی متفاوت کوین با ارزهای سنتی در این است که کوین‌ ها به شبکه بلاک‌چین عمومی متصل هستند.

بر اساس این ویژگی به افراد مختلف امکان داده می‌شود که به شبکه عمومی متصل شود و از آن استفاده کند.

بیت کوین مهمترین و معروفترین کوین

کاربرد کوین‌ چیست ؟

بیت کوین، لایت کوین و دیگر کوین ها، علاوه بر این که به عنوان پول و برای خرید و فروش به کار برده می‌شوند، موارد استفاده دیگری نیز دارند که در زیر به آن‌ها اشاره می‌کنیم.

• انتقال ارزش مالی: با استفاده از کوین‌ها می‌توان مقدار مشخصی از ارزش مالی را به افراد دیگر منتقل کرد.
• ذخیره کردن ارزش: کوین‌ها را می‌توان ذخیره کرد و در زمان دیگری با یک کالای دیگر مبادله کرد.
• واحد ارزش گذاری کالاهای دیگر هستند: می‌توان کالاهای دیگر را بر حسب یک کوین ارزش‌گذاری کرد.

برخی از کوین‌های دیگر مانند اتریوم کاربردهای فراتری نیز دارند. برای مثال می‌توان اتریوم را برای انجام معاملات بر روی شبکه اتریوم به عنوان سوخت تراکنش‌ها به کار برد.

توکن ارز دیجیتال چیست ؟

حال که با تعریف کاربردهای کوین آشنا شدیم، برای درک تفاوت کوین و توکن باید با تعریف توکن نیز آشنا شویم. در این بخش به تعریف توکن و موارد استفاده از توکن‌‌‌ها می‌پردازیم.

توکن در واقع به دارایی دیجیتالی اطلاق می‌شود که می‌تواند در کاربردهای مخصوص به عنوان روش پرداخت مورد استفاده قرار گیرد.

تا بدین جای کار توکن مانند کوین بوده و مشابه آن عمل می‌کند، تفاوت این دو در این جاست که تفاوت بین توکن و کوین توکن می‌تواند در مشارکت فرد دارنده توکن در شبکه نیز به کار برود.

توکن ها عموما بر روی شبکه‌های بلاک‌چین دیگر ساخته می‌شوند و می‌توانند به عنوان سهام یک شرکت، مشارکت در یک پروژه، یا به عنوان بخشی از یک دارایی به کار برده شوند.

به همین دلیل است که در حالت کلی گفته می‌شود توکن ارز دیجیتالی است که بلاک چین مستق برای خود ندارد.

توکن چیست

به عنوان یک مثال ساده برای درک مفهوم توکن، می‌توان بلیط یک بازی فوتبال را در نظر گرفت. این بلیط برای یک بازی خاص و برای یک زمان خاص ارزش ایجاد می‌کند.

نمی‌توان از این بلیط برای پرداخت در جاهای دیگر استفاده کرد و قابل تقسیم به چند بلیط کوچکتر نیز نیست. توکن‌ها نیز از این حیث مانند بلیط بازی فوتبال گفته شده هستند و فقط در یک پروژه خاص از آن‌ها می‌توان استفاده کرد.

ساخت توکن ارز دیجیتال

تفاوت کوین و توکن علاوه بر کاربردها، در ایجاد آن‌ها نیز مشهود است. ایجاد توکن جدید به اندازه ایجاد کوین جدید دشوار نیست. در ساخت توکن جدید نیازی به کد جدید و یا ایجاد تغییر گسترده در کدهای قبلی وجود ندارد.

فقط با استفاده از الگوهای آماده موجود، مانند پلتفرم اتریوم، می‌توان توکن جدید ایجاد کرد. اتریوم نخستین پلتفرمی است که پروسه ساخت توکن‌های جدید را آسان‌تر کرده است.

انواع توکن ها کدام ها هستند ؟

توکن ها token بر اساس ویژگی‌هایی که دارند در انواع مختلفی نقسیم‌بندی می‌شوند که عبارتند از:

• توکن امنیتی: این توکن‌ها تا حدودی مشابه با سهام شرکت‌ها و اوراق قرضه هستند و در اصل بیانگر دارایی‌هایی مانند مشارکت در یک منبع طبیعی، جریان‌های درآمدی شرکت‌ها و سود سهام‌ها هستند.
• توکن‌های کاربردی: این توکن‌ها در اصل تفاوت کوین و توکن را بیشتر نمایان می‌کنند. این توکن‌ها برای دریافت خدمات از یک پروژه و یا دسترسی به بعضی کالاهای خاص را فراهم می‌کنند. همچنین توکن کاربردی امکان برخورداری از تخفیف را نیز فراهم می‌کند.
• توکن‌های مخصوص پرداخت: این نوع توکن‌ها ارتباط خاصی با پروژه‌های توسعه‌دهنده ندارند. مقصود از این توکن ها که توکن های کریپتوکارنسی نیز نامیده می‌شوند، ذخیره ارزش و خرید و فروش از طریق آن است.

در واقع این توکن‌ها بسیار شبیه به ارزهای فیات هستند و تفاوتی که با آن‌ها دارند، این است که تحت حمایت دولت و نهادهای دیگر نیستند.

تفاوت کوین و توکن در چیست ؟

حال که با مفهوم کوین و توکن و اهداف هریک آشنا شدیم، راحت‌تر می‌توانیم تفاوت کوین و توکن را درک کنیم.

بر این اساس، کوین‌ها کارکردی شبیه پول دارند و ارزهای دیجیتالی هستند که فقط برای خرید و فروش هستند و به عنوان یک نوع روش پرداخت از آن‌ها استفاده می‌شود.

تفاوت کوین و توکن در چیست

این در حالی است که توکن ها علاوه بر روش پرداخت، می‌توانند نشانگر یک نوع سهام خاص باشند، برای دسترسی به یک نوع محصول یا خدمات خاص امکان ایجاد کنند و کاربردهای گسترده‌تری نسبت به کوین‌ها داشته باشند.

همچنین این نتیجه نیز گرفته می‌شود که کوین‌ها به شکل مستقل رفتار می‌کنند و می‌توانند تقسیم، انتقال داده و به همدیگر تبدیل شوند، در حالی که توکن‌ها فقط برای پروژه‌های اختصاصی تعریف می‌شوند و نمی‌توان از آن‌ها در پروژه‌های دیگر استفاده کرد.

نتیجه گیری در مورد تفاوت کوین و توکن

در این مقاله با تعریف توکن و کوین آشنا شدیم، انواع توکن ها را بررسی کردیم و با استفاده از تعریف هر یک توانستیم تفاوت کوین و توکن را به شکل کامل توضیح دهیم.

برای جمع‌بندی می‌توان علاوه بر تفاوت کاربردهای کوین و توکن، این تفاوت را نیز برای آن‌ها در نظر گرفت که توکن ها بلاک چین مخصوص خود را ندارند و بر روی شبکه ارزهای دیگر ساخته می‌شوند.

امیدواریم که این مقاله مورد پسند شما واقع شده باشد. اگر سوالی در مورد تفاوت کوین و توکن دارید، در بخش کامنت‌ها بپرسید. کارشناسان صرافی ارز دیجیتال اکس اونیکس پاسخگوی شما خواهند بود.

به این مطلب امتیاز دهید

همانطور که این مطلب را مفید دیدید

مارا در شبکه های اجتماعی نیز دنبال کنید

مطالب مرتبط

مفهوم توکن سوزی چیست و چرا انجام می شود ؟

ریگ اتریوم چیست ؟ + معرفی بهترین قطعات ریگ اتریوم

متاورس چیست ؟ + معرفی بهترین ارزهای متاورس

دسته بندی ها

آموزش ارز دیجیتال

آموزش ارز دیجیتال اتریوم

آموزش ارز دیجیتال بیت کوین

آموزش ارز دیجیتال تتا فیول

آموزش ارز دیجیتال تتر

آموزش ارز دیجیتال ترون

آموزش ارز دیجیتال دوج کوین

آموزش ارز دیجیتال شیبا

آموزش تحلیل بازار ارز دیجیتال

آموزش صرافی ارز دیجیتال

اخبار ارز دیجیتال

اخبار ارز دیجیتال usd coin

اخبار ارز دیجیتال اتریوم

اخبار ارز دیجیتال اتریوم کلاسیک

اخبار ارز دیجیتال بایننس کوین

اخبار ارز دیجیتال بیت کوین

اخبار ارز دیجیتال ترون

اخبار ارز دیجیتال چین لینک

اخبار ارز دیجیتال دوج کوین

اخبار ارز دیجیتال ریپل

اخبار ارز دیجیتال سولانا

اخبار ارز دیجیتال شیبا

اخبار ارز دیجیتال فایل کوین

اخبار ارز دیجیتال کاردانو

اخبار ارز دیجیتال کازماس

اخبار ارز دیجیتال لایت کوین

اخبار ارز دیجیتال ماتیک

اخبار ارز دیجیتال یونی سواپ

نظرات اخیر کاربران

سلام دوست عزیز برای خرید و فروش ووچر پرفکت مانی توی تمامی صرافی ها باید احراز هویت انجام بدید اما خبر خوب اینه که توی صرافی اکس اونیکس در سریع ترین حالت احراز هویت شما انجام خواهد شد.

من از سایت های دیگه ووچر پرفکت مانی خریدم میخواستم بدونم توی اکس اونیکس هم میتونیم آفر داشته برای خرید ارزهای دیگه ؟

توی سایت شما خرید ووچر پرفکت مانی بدون کارمزد هستش ؟ قبل از احراز هویت میخواستم بدونم ! ممنون میشم راهنماییم کنید.

فروش و خرید ارزهای دیجیتال

فروش و خرید ارزهای دیجیتال

اکس اونیکس

آکادمی و اخبار

تماس باما و شبکه های اجتماعی

درباره اکس اونیکس

پلتفرم معاملاتی صرافی اکس اونیکس سال‌ ها است که به خدمت رسانی به هزاران کاربر خود در سراسر ایران افتخار می‌کند. این صرافی در عین داشتن امکانات بالا و پیشرفته برای معامله‌ گران حرفه‌ ای، بسیار ساده طراحی شده تا هر کسی با هر شغل و دانشی بتواند به معامله و یا سرمایه گذاری روی ارزها و خرید ارز دیجیتال بپردازد. در پلتفرم معاملاتی اکس اونیکس امکان خرید و فروش بیشتر از ده ارز دیجیتال از جمله بیت کوین، اتریوم، تتر، بایننس، شیبا، ترون، کاردانو و … با ارز رایج کشور یعنی تومان، امکان دسترسی به بخش بزرگی از بازار ارزهای دیجیتال را با کمترین کارمزد در میان رقبا فراهم کرده است. این تیم تمام تلاش خود را به کار می گیرد تا تجارب شما در این پلتفرم را تا حد امکان راحت و ایمن کند. مشتریان ما افتخارمان هستند و سوالاتتان را پاسخ می‌دهیم چرا که کاربرانمان را عضوی از خانواده بزرگ اکس اونیکس می‌دانیم.ما در صرافی آنلاین اکس اونیکس با کمترین نرخ و کارمزد به خرید و فروش ارز های دیجیتال می پردازیم. در ادامه درباره اکس اونیکس بیشتر بدانید. در صورت نیاز به پشتیبانی با ما در ارتباط باشید و برای اطلاعات بیشتر به قوانین و مقرارت صرافی اکس اونیکس مراجعه کنید. شاید سوال عمومی داشته باشید که در صفحه سوالات متداول کاربران EXONYX می توانید جواب خود را به سادگی دریافت کنید.

تمامی حقوق برای صرافی آنلاین ارز دیجیتال اکس اونیکس محفوظ است .